Με στόχο την ιατρική εκπαίδευση
στις παιδιατρικές ιογενείς λοιμώξεις

Τον Οκτώβρη του 1918, ένα τρίχρονο παιδί από ένα μικρό ψαροχώρι της νότιας Εύβοιας και τα δύο μικρότερα ξαδελφάκια του, ηλικίας 6 μηνών και 2 χρονών, κατάφεραν να επιζήσουν από την Ισπανική γρίπη, παρά το γεγονός πως οι γονείς και τα αδέλφια τους αφανίστηκαν λόγω της γρίπης.

Σύμφωνα με μαρτυρίες των ντόπιων: «…όταν τα μωρά έχασαν τους γονείς τους, τα άφησαν σε μια παλιά παράγκα, λίγο έξω από το χωριό. Οι συγχωριανοί νόμιζαν πως τα μωρά είχαν φυματίωση και γι’ αυτό δεν τα πλησίαζαν. Μόνο μια γριά, η οποία δε λογάριαζε τίποτα, τους πήγαινε γάλα από την κατσίκα της. Έτσι μπόρεσαν να ζήσουν…»

Εκατό χρόνια μετά την ιστορία αυτή, μια από τις πολλές παρόμοιες ιστορίες με περιπτώσεις οικογενειών, οι οποίες αφανίστηκαν λόγω της Ισπανικής γρίπης του 1918, ένα εξειδικευμένο επιστημονικό ινστιτούτο δημιουργήθηκε με αντικείμενο τις παιδιατρικές ιογενείς λοιμώξεις. Το ινστιτούτο αυτό, το οποίο ονομάστηκε «Ινστιτούτο Παιδιατρικής Ιολογίας», έχει την έδρα του στο νησί της Εύβοιας τιμώντας, έτσι, τα τρία αυτά παιδιά που κατάφεραν να επιζήσουν από την Ισπανική γρίπη του 1918.